þriðjudagur, 21. apríl 2009

Svartur listi

Einkunnarorð rógbera eru “Let the Bastard Deny It” (“látum bastarðinn bera á móti því”). 


Með því að ata einhvern auri er rógberinn viss um að viðkomandi muni aldrei aftur eignast tandurhreinan skjöld þrátt fyrir að hann/hún reyni að hreinsa mannorð sitt með sjálfum sannleikanum; kannski vegna þess að vondu og óheiðarlegu fólki þykir lygin skemmtilegri lífsförunautur en sannleikurinn.


Í augnablikinu er ég skotmark rógberanna. Ástæðan fyrir því að jafn hversdagsleg persóna og ég skuli yfirleitt verða fyrir rógi er sú að einhverjum vex í augum það mikla fylgi sem Borgarahreyfingin virðist ætla að uppskera í kosningunum - það vill svo til að ég er í efsta sæti Borgarahreyfingarinnar í Reykjavík-norður, því kjördæmi þar sem fylgið er einna mest. Þess vegna þarf að koma á mig höggi og þar með Borgarahreyfinguna. Klámhöggi.


Með aurinn í andlitinu er ég ekki frýnilegur; ég lít ekki lengur út fyrir að vera venjuleg manneskja heldur spillt ófreskja sem einskis svífst. 


Að sögn rógberanna tókst mér með tilstyrk Framsóknarflokksins að sölsa undir mig heiðurslaun Alþingis sem aukabónus fyrir að hafa gert kosninga-auglýsingar fyrir Framsóknarflokkinn - sem ég fékk reyndar borgaðar skilvíslega samkvæmt taxta og hef aldrei talið til skuldar hjá Framsóknarflokknum síðan.


Þessi saga dregur upp þá mynd af mér að ég sé fégírugur og samviskulaus skratti, svo valdamikill og óprúttinn að ég geti látið heilan stjórnmálaflokk ganga erinda minna að vild í eiginhagsmunaskyni. Sannleikurinn (og vonandi ég líka) lítur öðruvísi út:


Um aldamótin samþykkti fundur í Félagi kvikmyndaleikstjóra að fela formanni sínum, Friðriki Þór Friðrikssyni, að skrifa bréf til menntamálanefndar Alþingis. Efni bréfsins var vekja athygli menntamálanefndar og Alþingis á því að engin listgrein á Íslandi hefði staðið með meiri blóma en kvikmyndagerð á ofanverðri tuttugustu öld. Meðal annars þótt þess væri ekki getið í bréfinu höfðu tvær íslenskar kvikmyndir verið tilnefndar til helstu kvikmyndaverðlauna heimsins. “Börn náttúrunnar” til Oscars-verðlauna “Besta erlenda myndin” og “Magnús” til tveggja Evrópuverðlauna “Besta kvikmynd” og “Besta handrit”. 


Í þessu sambandi var minnt á þá staðreynd að engum kvikmyndagerðarmanni hefðu hlotnast heiðurslaun Alþingis og sömuleiðis var minnst á nafn mitt í bréfinu ef vera kynni að það hlyti náð fyrir augum nefndarinnar.


Þetta er hinn einfaldi sannleikur - en svo heldur sannleikurinn áfram og gerist nú hálfkindarlegur á svipinn:


Á því hausti (man ekki ártalið) sem til stóð að úthluta heiðursverðlaunum spurðist það úr nefndinni að þar kæmi nafn mitt til greina. Það vakti, merkilegt nokk, athygli og vanþóknan manns sem var “nægilega valdamikill og óprúttinn til að geta látið heilan stjórnmálaflokk ganga erinda sinna”. Þetta var formaður FLokksins og þáverandi forsætisráðherra Íslands. Hann brást illa við þessari hugmynd og sagðist víst ekki kæra sig um að mér væri sómi sýndur og allrasíst af Alþingi Íslendinga.


Nú brá svo við að Sjálfstæðisflokkurinn aftók með öllu að mér yrðu veitt heiðurslaun Alþingis. Mörgum þótti merkilegt að formaður flokksins skyldi skipta sér af þessu máli sem seint verður talið til stórmála varðandi afkomu og öryggi þjóðarinnar. Einkum þótti kyndugt að ráðherrann skyldi leggja svo mikla fæð á einn listamann að þola  ekki að heyra minnst á nafn hans. 


Ýmsir spurðu hvað ég hefði gert manninum fyrir utan að vera ósammála honum í stjórnmálum og skrifa um hann nokkrar hortugar greinar meðan aðrir þorðu varla að anda á hann. Því gat ég ekki svarað enda var það á flestra vitorði að ekki þyrfti mikið til að vekja andúð forsætisráðherrans og hefnigirni.


Nú víkur sögunni aftur að menntamálanefnd Alþingis. Á þessum tíma átti sæti í henni Ólafur Haraldsson þingmaður Framsóknarflokksins. Ólafi blöskraði að forsætisráðherra Íslands skyldi ganga svona fram að tjaldabaki í krafti embættis síns að leggja einn listamann í einelti. Til að hamla gegn ranglætinu og ná fram einhvers konar réttlæti fékk Ólafur því framgengt að engum heiðurslaunum yrði þá úthlutað svo lengi sem einhver eða einhverjir tilteknir aðilar væru á leynilegum svörtum lista og kæmu því ekki til álita. Það skal tekið fram að þetta gerði Ólafur af sinni eigin réttlætiskennd án þess að ég bæði hann né nokkurn annan mann ásjár.


Liðu svo nokkur ár án þess að heiðurslaunum Alþingis væri úthlutað. Ástæðan fyrir þessari meltingarstíflu í kerfinu var feimnismál, því að ekki mátti tala opinberlega um geðsmuni forsætisráðherrans og þaðan af síður um að hann kynni að hafa yndi af því að nota embætti sitt til að klekkja á andstæðingum sínum. Þarna var komin upp pattstaða sem hélst óbreytt árum saman og breyttist ekki þótt skipt væri um nefndarmenn í menntamálanefnd. Kristinn H. Gunnarsson tók við af Ólafi Haraldssyni í nefndinni og reyndist vera jafnmikið á móti einelti eins og Ólafur hafði áður verið.


Út á við þótti þessi pattstaða hvorki auka virðingu forsætisráðherra né Alþingis og svo fór að lokum að skynsemin sigraði heiftina. Samkomulag varð um að veita nokkrum listamönnum heiðurslaun, þar á meðal undirrituðum, jafnvel þótt forsætisráðherranum væri það þvert um geð.


Þetta ógeðfellda þrátefli í pólitíkinni út af minni hversdagslegu persónu var að sjálfsögðu á vitorði þeirra sem gerst þekkja til í stjórnmálum en í leynum fyrir öllum þorra alþýðu enda eru önnur og viðameiri stjórnmál en þetta venjulega í brennidepli umræðunnar. Ég komst að sjálfsögðu ekki hjá því að fylgjast með þeirri snerru sem átti sér stað þarna að tjaldabaki. Þessi heift og ófyrirleitni hins freka og fordekraða forsætisráðherra kom mér ekki á óvart. Árum saman hafði ég séð afskifti hans og fingraför á öðrum stöðum, ekki síst í mínu fagi, kvikmyndagerðinni þar sem Kvikmyndasjóður hafði tekið að sér sérstaklega æskuvin forsætisráðherrans með feitum úthlutunum flest ár - til að tryggja að eitthvert fjármagn fengist yfirleitt í sjóðinn á fjárlögum og forðast vanþóknun forsætisráðherrans sem var þá valdameiri en margir sem kallaðir eru einræðisherrar í þriðja heiminum.


Þegar mér var loksins tilkynnt að menntamálanefnd og Alþingi hefði hrist af sér óttann við að ganga á móti vilja forsætisráðherrans og til stæði að veita mér þessa viðurkenningu varð ég harla glaður. Hvorttveggja var að mér þótti vænt um heiðurinn fyrir ævistarf sem stundum var býsna erfitt og að mér þótti sem í þessu tiltekna máli hefði réttlætið unnið sigur þrátt fyrir eineltistilburði formanns FLokksins. Mér fannst satt að segja að sanngirnin hefði sigrað óbilgirnina og það þýddi að skynsemin hlyti að sigra heift og illvilja. Þetta er aðalástæðan fyrir því að mér er þessi viðurkenning Alþingis á ævistarfi mínu svo kær sem raun ber vitni.


Adam - eða undirritaður - var þó ekki lengi í Paradís með heiðurslaunin sín, því að nú fór Skrímsladeild FLokksins í líki Hannesar H. Gissurarsonar á kreik til að hefna þess í héraði sem hallast hafði á Alþingi. Hannes sem af eigin reynslu þekkir pólitíska spillingu út í æsar tók sig til og fór að skrifa blaðagreinar sem lýstu mikilli vandlætingu á þeirri spillingu að með tilstyrk Framsóknarflokksins hefði mér, gjörspilltum manni, “tekist að sölsa undir mig heiðurslaun Alþingis sem aukabónus fyrir að hafa gert kosninga-auglýsingar fyrir Framsóknarflokkinn”.


Og þá er sagan komin aftur að upphafi sínu. Þannig og þarna byrjaði rógur Skrímsladeildar FLokksins og tilraun til mannorðsmorðs. 


Með þessum fátæklegu orðum ætla ég mér ekki þá dul að koma í veg fyrir að einhver trúi lyginni og róginum. Það gera þeir sem það vilja og það verða alltaf einhverjir til þess að trúa hinu versta upp á náungann. Það sem mér gengur til er að gera tilraun til að hreinsa mig af þeim óhreinindum sem Skrímsladeildin telur FLokkinn hafa hagsmuni af að dælt sé yfir mig samkvæmt kjörorðinu “Let the Bastard Deny It”, “látum bastarðinn bera á móti því”.


Rétt skal nefnilega vera rétt og hér er sannleikanum til haga haldið, hvort sem ég er bastarður eða ekki. Einhverjum kann að þykja þetta ótrúleg saga, en þá er því til að svara að “Október-hrunið mikla” og “FL-Group-mútumálið” eru ekki einu ólíkindasögurnar sem gerðust í langri og dapurlegri stjórnartíð FLokksins, sem í mínum huga verður ávallt birtingarmynd siðspillingar og mannfyrirlitningar.


Allavega bið ég alla sanngjarna lesendur að leyfa mér að njóta vafans ef einhver vafi virðist leika á þeirri atburðarás sem var á bakvið þau heiðurslaun sem Alþingi veitti mér með samhljóða atkvæðum allra þingmanna úr öllum flokkum (ekki bara Framsókn!) - og umfram allt bið ég fólk að láta ekki Skrímsladeildina fæla frómar sálir frá stuðningi við Borgarahreyfinguna. 


Þessi saga öll er dæmisaga um hvers vegna fólk snýr sér núna í stríðum straumi frá spillingarFLokknum og er velkomið til samstarfs með okkur í Borgarahreyfingunni. 


Þjóðin á þing! 

18 ummæli:

Teitur Atlason sagði...

Ekki eyða tíma þínum i að "verja" þig fyrir svona ómerkilegum árásum. þetta er ekki svaravert og skaðar slefberann meira en þig.

Nú þarf bara að halda dampi!

-Fulla ferð!

Unknown sagði...

Jú, Teitur... Þráinn er nú búinn að skrásetja söguna svart á hvítu og hver sem er getur flett upp í henni þegar og ef þurfa þykir. Gott mál.

Bestu þakkir og baráttukveðjur!
Lára Hanna

Þráinn sagði...

Halló Teitur og Lára Hanna.
Ég er sammála Teiti um að mér finnst það skelfileg sóun á dýrmætum ævi-tíma að þurfa að skjalfesta (eða netfesta) sannleikann svo að lygin flæði ekki óstöðvandi um allar gáttir. Og sammála Láru Hönnu um að það er því miður nauðsynlegt.

Hrappur Magg. sagði...

Er einhver spurning að Þráinn eigi ekki skilið heiðurslaun?

Magnús.
Einhverskonar ég.

Absalút hápunktar´, hvor á sínu sviði.
Annarsvegar besta íslenska mynd (með áherslu á íslensk!)
og hinsvegar best sjálfsæfisaga á hvaða tungumáli sem er og í sama háa klassa og Luis Buñuel, Mi Ultimo Suspiro (Mitt síðasta andvarp) að allra minstakosti.

Hvað Heiðurslaun varðar þá : njótið þessarar stundar kæru landar, það er nú ekki svo oft sem maður getur talist annað en vitur eftirá.

Hrappur.

Teitur Atlason sagði...

Mér finnst engu máli skipta hvort Þráinn eigi þetta skilið eða ekki. Staðreyndin er að hann er í heiðurlaunaflokki og þar við situr. Persónulega er ég alveg sáttur við Þráinn sem heiðurslaunaþega. Fínar myndir alltsaman. -Svo ekki sé minnst á bækurnar.

þetta heiðurslaunadebatt er ormagryfja. Ógeðfeld og vegur að kjarnanum í ævistarfi listamanna. Ömurlegt að þurfa að réttlæta sjálfan sig og verkin sín.

Þráinn sagði...

Enn er ég sammála þér, Teitur.
Og, Hrappur, takk fyrir að nefna mig í sama "suspiro" og Lúðvík Bunuel kraftaverkamann í kvikmyndagerð. Bara grín auðvitað, en notalegt grín. :=)

Hrannar Baldursson sagði...

Takk fyrir að segja skýrt og skilmerkilega frá málunum. Svona texta skrifar enginn af gamni sínu, en það þarf töluvert hugrekki til að birta þá.

Gangi þér vel í baráttunni.

Unknown sagði...

Mæl þú manna heilastur Þráinn. Hafði reyndar áður heyrt um þá atburðarás sem þú lýsir hér.
Fyrir utan allar þínar góðu bækur og kvikmyndir, þá ættir þú skilið sérstök heiðurslaun fyrir frábæra Bakþanka í Fréttablaðinu gegnum árin. Oft voru þau lipru og hárbeittu skrif það eina sem maður nennti að lesa í því blaði.
Það er tilhlökkunarefni að fá að heyra í þér í ræðustól Alþingis.

Unknown sagði...

Sammála...

aðeins sú tilhugsun, að vita af mínum gamla sveitunga frá Karlsgötu í Prag - Þránni Bertels - í ræðustóli Alþingis fengi mig í eigin persónu uppá áheyrnarpallana til að hlusta live á allt háðið og húmorinn, sem eftir allt er járnið sem bítur best á The force of evil !!

áfram Þráinn !! XO !!

Máni Atlason sagði...

"Adam - eða undirritaður - var þó ekki lengi í Paradís með heiðurslaunin sín, því að nú fór Skrímsladeild FLokksins í líki Hannesar H. Gissurarsonar á kreik til að hefna þess í héraði sem hallast hafði á Alþingi. Hannes sem af eigin reynslu þekkir pólitíska spillingu út í æsar tók sig til og fór að skrifa blaðagreinar sem lýstu mikilli vandlætingu á þeirri spillingu að með tilstyrk Framsóknarflokksins hefði mér, gjörspilltum manni, “tekist að sölsa undir mig heiðurslaun Alþingis sem aukabónus fyrir að hafa gert kosninga-auglýsingar fyrir Framsóknarflokkinn”."

"Ég hef sannspurt að Agnes Bragadóttir sem því miður hefur starfsheitið blaðakona ..."

Og þú segist vera að kvarta undan rógburði annarra?

Það þykir mér merkilegt.

Sigfus sagði...

Góð samantekt. Ég þurfti reyndar ekki að lesa þetta til þess að átta mig á því að þetta væri áróður frá skítadreifaradeild FLokksins....

Unknown sagði...

Halló Máni.
Þegar þú þroskast muntu komast að raun um að það er alveg tunglssjúkur munur á háði og rógburði. Eðlismunur!

Unknown sagði...

Sæll Þráinn
Ég hefi ekki alltaf verið þér sammála og hefi líka stundum verið að skattyrðast við þig. Það finnst mér vera í lagi.

Rógburður sá sem á þig er borinn finnst mér aftur á móti fyrir neðan virðingu allra heiðarlegra manna.

Ég sem samfylkingarmaður er ekki alltaf hrifinn af málflutningi þínum og finnst hann reyndar stundum út í hött. En allir eiga rétt á máli sínu og skoðun svo lengi sem menn hafa það sem sannara reynist og þeir gerst vita.

Að lokum. Ég óska þér velfarnaðar og alls hins besta í þínu lífi - nema því pólitíska því þar erum við andstæðingar. Hins krefst ég þér til handa að þú njótir sannmælis.

Unknown sagði...

Ég hef stigið ýmiskonar ógæfuspor í gegnum tíðina en aldrei gengið svo langt eftir glaparstigum mínum að hafa kosið grátbölvað íhaldið.Allir þeir sem hafa leift sér að mótmæla þessari siðblindu valdaklíku hafa fengið það óþvegið til baka þessvegna koma mér ekki aðköstin mér á óvart sem þú varst fyrir. Ég heyrði einmitt talað um þig af helbláum íhaldshundum er ég sat inni á Kaffitár í gær og bar einmitt þetta styrkjamál á góma í hljóðmengandi þvaðri þeirra. Mér heyrðist þú hafa svarað fyrir alla þeirra gagnríni og gott betur en það. Ekki nóg með það þá hefur þú fullvissað mig um að flestir þeir menn sem kjósa þennan flokk velja sér það hlutskipti vísvitandi að lifa í fáfræði. Þú ert og verður helspiltur í þeirra augum sama þó staðreyndir segja allt annað.

Ég óska þér góðs gengis Í pólitíkinni- Verst að þú hefur þá ekki eins mikin tíma til að skrifa því þú ert svo helvíti góður penni.

my life as an Icelander sagði...

Sæll Þráinn, Steinar Sörensson heiti ég og skipaði 10 sæti borgarahreyfingarinnar í suðurkjördæmi, mig langar að koma með tillögu sem þú hefur eflaust heyrt áður, en hún er sú að þú afsalir þér ekki þessa heiðurs því þú átt hann sannarlega skilið en látir listamannalaunin renna til mæðrastyrksnefndar meðan þú situr á þingi,hjálpa þeim sem vart eiga til hnífs og skeiðar, með þvi væir þú að taka stórt skref í samfélgsþjónustu og með þvi myndirðu afmá allan vafa um tvöfalt siðgæði.

Ace sagði...

Voðalegan "jákór" ertu búinn að safna í kringum þig Þráinn.

Ég held að enginn sé að segja að þú eigir þetta ekki skilið enda ertu ágætur listamaður.

Málið er bara að á meðan öryrkjar, atvinnulausir og ellilífeyrisþegar eru að fá á milli 130 og 150 þúsund krónur á mánuði að þá finnst fólki ekki eðlilegt að þú fáir tvöfalda greiðslu frá ríkinu. Semsagt 200 þúsund plús rúm 500 þúsund.
Það er bara ekki í tengslum við samfélagið í dag þar sem allir eru að taka á sig launalækkanir og eru gagnrýndir fyrir ofurlaun.

Ef þú vilt ekki afsala þér þessum heiðri að þá gætirðu í það minnsta gefið þessi laun t.d til mæðrastyrksnefndar. Þa mundirðu halda heiðrinu og stinga algjörlega upp í þá sem gagnrýna þig í þessu máli.

Þessi athugasemd er ekki illa meint og held ég mikið upp á þín verk. En það er bara verði að gagnrýna þetta og miðað við ástandið hér á landi í dag er það ekkert skrítið.

Til hamingju með þingsætið Þráinn og óska ég þér alls góðs í þínum störfum.

Með bestu kveðju
Einar

styrkur sagði...

Amma mín sagði alltaf:
Það er hart að heita Briem og hafa ekki til þess unnið.

Bertelsen ert þú ekki farinn að éta börnin okkar blessaður.

daelynejaenela sagði...

The finest of titanium dioxide in food - TheTitanium
Our food is not only dental implants made with aluminum vs titanium the titanium nose rings finest titanium dioxide in our recipes but ford edge titanium for sale also by the chefs of all the 출장안마 major brands of specialty foods.