Stjórnmálaflokkarnir sem ættu að vera umræðu- og greiningarmiðstöðvar fyrir pólitískar hugmyndir og þróun hafa brugðist hlutverki sínu. Þeir eru orðnir að útungunarmaskínum fyrir einslitan hóp fólks sem þyrstir í völd, valdanna vegna, og sækist eftir stöðutáknum og sérstökum fríðindum til að aðgreina sig frá almenningi í landinu.
Þetta skynjar viðskiptaráðherra sem nú hefur nú af hreinleik hjartans opnað rifu á huga sinn og sagt að það verði að frelsa Evrópusambandsumræðuna út úr flokkunum sem óttast átök og klofning. Þjóðin muni ráða þessu sjálf að lokum og eigi að gera það.
Evrópusambandið hefur “ekki verið á dagskrá” síðan yfirgangssamur foringi 40% Flokksins lýsti því yfir f “að Evrópusambandsaðild væri ekki á dagskrá.”
Íslenskir stjórnmálaflokkar eru eignarhaldsfélög um atkvæðakvóta í þingkosningnum. Kannski að það komi að því að atkvæðin þreytist á að lenda allt í sömu hugsanamöskvunum kosningar eftir kosningar.
Kannski að það bóli á nýjum pólitískum skilningi í varfærnum athugasemdum hins unga viðskiptaráðherra. Kannski er það að renna upp fyrir honum að kjósendur vilja að Samfylkingin sé sé sósíaldemókratískur flokkur þeirrar tegundar sem við þekkjum frá löndum í kringum okkur – en ekki hallelúja samkoma fyrir “sterkan leiðtoga”, matríarka í þessu tilviki.
Þjóðin verðskuldar betri stjórnmálamenn. Það þýðir að stjórnmálaflokkarnir hafa brugðist hlutverki sínu sem skólar og uppeldismiðstöðvar. Persónudýrkun og foringjahollusta þyrfti ekki að vera á námsskrá hinna nýju stjórnmálaflokka.
Það sem viðskiptaráðherrann okkar ungi, Björgvin G. Sigurðsson, er að gera í heiðarleik sínum er meira en að óska eftir því að almenningur taki kaleikinn frá stjórnmálaflokkunum og ræði um aðild að Evrópusambandinu. Hann segir okkur að flokkakerfi okkar sé ekki vandanum vaxið.
Þá umræðu hefur almenningur þegar gengið í gegnum, hafandi aðgang að interneti og upplýsingum frá öðrum löndum. Þar sem stjórnmálaforingjar leggja ekki metnað sinn í að fara á bakvið almenning, eins og stjórnmálaforinginn okkar sem hefur ferðast vítt og breitt um veröldina að undanförnu til að ræða ALLS EKKI Evrópusambandið við helstu talsmenn þess og hugmyndafræðinga.
Frelsa þarf stjórnmálin úr gíslingu hjá stjórnmálaflokkunum. Burt með héraðshöfðingja og atkvæðasmala.
Búum okkur til alvöru stjórnmálaflokka í stað þeirra sem eru nú þegar steinrunnir andlega og endurhæfum hina sem enn eru með lífsmarki – ef okkur langar upp á næsta stig lýðræðis sem tekur við af einkavinavæðingu, sjálftöku launa og nepotisma.